Wyprodukowane ciepło w znacznej części zostało przeznaczone na potrzeby własne przedsiębiorstw, natomiast pozostała część trafiła do sieci. Uwzględniając straty podczas przesyłania, do odbiorców trafiło 57% wyprodukowanego ciepła. Blisko połowa energii cieplnej, która trafia do sieci była przedmiotem dalszego obrotu.

W dalszym ciągu w ciepłownictwie dominuje węgiel, który w 2013 r. stanowił ponad ¾ paliw zużywanych w źródłach ciepła. Od 2002 roku ilość węgla kamiennego  w ciepłownictwie zmalała o 3,5 proc. Z drugiej strony ilość zużywanego gazu ziemnego wzrosła o 4 proc. Natomiast ilość biomasy wzrosła o 4,1 proc., co stanowi dwukrotny wzrost (z 11 507 378 GJ do 26 006 337,1 GJ).

RYS. 4 Struktura zużycia paliw do produkcji ciepła w 2013 r.

Udział poszczególnych paliw w wytwarzaniu ciepła jest również dosyć zróżnicowany pod względem terytorialnym. W sześciu województwach ponad 90% ciepła wytwarzane było z węgla kamiennego: w świętokrzyskim (95,5%), małopolskim (95,0%), opolskim (94,7%), warmińsko-mazurskim (94,2%), lubelskim (93,9%) i dolnośląskim (90,2%), natomiast w województwie lubuskim najmniej, bo tylko 12,9%. W województwie lubuskim aż 82,3% ciepła wytwarzane było w oparciu o gaz ziemny. Znaczący udział gazu ziemnego w wytwarzaniu ciepła zanotowano również w województwach: mazowieckim (15,6%), pomorskim (12,0%) i podkarpackim (11,0%). Natomiast najwięcej ciepła z biomasy wytwarzane było w województwach: podlaskim (28,8%), kujawsko-pomorskim (25,4%) i pomorskim (15,1%).  

Opracowano na podstawie raportu URE „Energetyka cieplna w liczbach - 2013”

fot.: photogenica.pl