Droga wyboista, ale nie niemożliwa

Przemysł energochłonny stoi dziś na rozdrożu. Rosnące koszty energii, niestabilność
rynków i wymagania polityki klimatycznej stawiają przed przedsiębiorstwami wyzwania,
które jeszcze dekadę temu wydawały się bardzo odległe. W obliczu transformacji energetycznej polski przemysł musi znaleźć rozwiązania pozwalające na zachowanie
konkurencyjności, przy jednoczesnym dostosowaniu się do surowych regulacji środowiskowych. Pytanie o przyszłość jest kluczowe – którędy wiedzie droga do
zrównoważonej i efektywnej produkcji? Czy możliwe jest wytyczenie jednej właściwej ścieżki dla wszystkich?

Jednym z najistotniejszych wyzwań jest konieczność uniezależnienia się od paliw kopalnych, w szczególności węgla, który przez lata stanowił fundament energetyki przemysłowej. Wzrost cen surowców i ich ograniczona dostępność wymuszają poszukiwanie alternatywnych źródeł. Wodór, energia jądrowa, OZE – to technologie, które mogą odegrać kluczową rolę w nowym modelu energetycznym. Równocześnie jednak ich wdrożenie wiąże się z wysokimi kosztami inwestycyjnymi oraz koniecznością modernizacji infrastruktury. Czy nadal będzie to opłacalny biznes?

W tej sytuacji kluczowa staje się przedsiębiorczość i umiejętność znajdowania nowych rozwiązań. Inwestowanie w badania i rozwój, współpraca z sektorem naukowym oraz wdrażanie innowacyjnych technologii (niektóre są jednak wciąż w fazie testowania)  mogą stać się przepustką do nowej ery przemysłowej. Już teraz widzimy przykłady firm, które aktywnie angażują się w rozwój zielonych rozwiązań, takich jak produkcja zielonego wodoru, rozwój małych reaktorów jądrowych (SMR) czy inwestowanie w systemy magazynowania energii. Wszystko to wymaga jednak dużego wsparcia ze strony rządów i instytucji finansowych, aby zmniejszyć ryzyko inwestycyjne i przyspieszyć adaptację nowoczesnych rozwiązań.

W tej transformacji nie można pominąć także roli Unii Europejskiej. Polska, obejmując prezydencję w Radzie UE w 2025 roku, stanęła przed zadaniem m.in. wytyczenia dalszego kierunku polityki energetycznej, który nie tylko pozwoli europejskiemu przemysłowi na skuteczną dekarbonizację, ale także zapewni bezpieczeństwo dostaw, stabilność gospodarczą i konkurencyjność. Warto jednak postawić pytanie o realność wyznaczonych celów: tempo i sposób odchodzenia od węgla muszą być dostosowane
do krajowych uwarunkowań i możliwości przedsiębiorstw. Nie wszystkie regiony i branże są równie dobrze przygotowane na tak szybkie zmiany, a nadmierne obciążenie kosztowe może prowadzić do ograniczenia konkurencyjności firm na rynku globalnym. Dlatego tak istotne jest znalezienie złotego środka pomiędzy ekologicznymi ambicjami a gospodarczą realnością.

Czy polski przemysł znajdzie właściwą drogę w gąszczu regulacji, rosnących kosztów i dynamicznie rozwijających się technologii? Czy uda się pogodzić ochronę środowiska z konkurencyjnością na światowym rynku? Odpowiedzi na te pytania będą kształtować przyszłość sektora przemysłowego w najbliższych latach. Jedno jest pewne – transformacja jest nieunikniona, a jej tempo i kierunek zdecydują o tym, kto wyjdzie z niej silniejszy, a kto pozostanie w cieniu kryzysu.

Zielona transfromacja przemysłu

Temat numeru: Zielona Transformacja Przemysłu

Ciepłownictwo

Alternatywne i odnawialne źródła energii