W Polsce nie ma zbyt dobrych warunków naturalnych, które sprzyjałyby rozwojowi hydroenergetyki, a w szczególności budowie dużych elektrowni wodnych. Wynika to z nizinnego charakteru naszego kraju, niewielkiego spadku rzek, umiarkowanych opadów oraz budowy geologicznej (duży udział skał przepuszczalnych w pokryciu terenu). Istnieją jednak pewne rezerwy dla rozwoju tej gałęzi energetyki a zwłaszcza małej energetyki wodnej (MEW).

W małych elektrowniach wodnych produkuje się energię elektryczną głównie na potrzeby lokalne. Elektrownie wodne tego typu, ze względu na skalę występowania, mogą mieć istotne znaczenie dla poprawy zdewastowanego środowiska, ponieważ dzięki budowie śluz i stawów zatrzymują dużo wody i w efekcie mogą polepszyć bilans hydrologiczny i hydrobiologiczny kraju. W Polsce w okresie przedwojennym funkcjonowało bardzo wiele MEW, które pracowały zazwyczaj na sieć wydzieloną.

Małe elektrownie wodne dzieli się według różnych kryteriów ze względu na charakter przepływu rozróżnia się następujące:

• wykorzystujące przepływy naturalne cieków lub zasoby zbiorników wodnych zasilanych dopływami naturalnymi, są to MEW przepływowe,
• elektrownie, w których obieg wytworzony jest sztucznie między dwoma zbiornikami,
• elektrownie, w których następuje zarówno wykorzystanie przepływów naturalnych jak też częściowy obieg zamknięty.

Ze względu na wielkość spadu, małe elektrownie wodne dzielimy na:

• o niskim spadzie, nie przekraczającym piętrzenia 15 m,
• o średnim spadzie, zawartym w granicach od 15 m do 50 m,
• o wysokim spadzie, przekraczającym 50 m.

Więcej nfosigw.gov.pl

Fot. freeimages