Jedną z barier jest wyczerpywanie zasobów ziemi zarówno surowcowych jak i jej ekosystemów. Często spotkać można opinie, że niektórych surowców, np. węgla mamy na conajmniej 100 lat, lecz perspektywicznie te 100 lat kiedyś minie. Nie sposób jest przewidywać w takiej perspektywie rozwoju technologii, niemniej jednak biorąc pod uwagę różne koncepcje na ich rozwój można wpływać poprzez odpowiednie strategie działań, mając na uwadze osiągnięcie głównego celu.

W XX wieku nastąpił niebywały dotąd rozwój na świecie. Wystąpił 22-krotny wzrost wydajności gospodarki przy 4-krotnym zwiększeniu się liczby ludności. Odbiło się to na bezprecedensowej intensyfikacji wykorzystania zasobów naturalnych. Dla przykładu czternastokrotny wzrost zużycia paliw kopalnych², czy zagrożenie dla 60% światowych ekosystemów. Dla wyobrażenia tempa wzrostu wykorzystywania zasobów, na rysunku zamieszczonym niżej przedstawiono zaobserwowane trendy zużycia poszczególnych głównych grup surowców.

 

Wobec wzrastającej liczby ludności, która według wielu prognoz ma w 2050 r. ma przekroczyć 9 miliardów osób, presja na zasoby naturalne będzie znacząco dalej rosła, a szczególnie w zakresie wody, surowców energetycznych, metali i surowców deficytowych oraz usług ekosystemowych, co wiąże się z produkcją żywności.

Jak stwierdza Komunikat Komisji Europejskiej4 Przy obecnym tempie wykorzystywania zasobów, do 2050 r., będziemy łącznie potrzebować więcej niż dwóch planet do utrzymania nas, a aspiracje wielu ludzi dążących do poprawy jakości życia pozostaną niezaspokojone.

Z drugiej strony, można stwierdzić, że wykorzystanie zasobów w wielu przypadkach jest wysoce nieefektywne. Dla przykładu można przytoczyć wg niektórych studiów⁵, że w Europie średnie zużycie materiałów na mieszkańca wynosi ok. 16 t z czego tylko 40% podlega recyklingowi lub jest ponownie użyte, a reszta jest składowana lub spalana. W wartości materiałów i energii zaledwie 5% jest ponownie wykorzystane. Wymownymi przykładami możliwości poprawienia sytuacji jest miedzy innymi:

• wykorzystanie samochodów zaledwie w 8% czasu, przy niewykorzystywaniu ich w pozostałym czasie,
• wykorzystanie powierzchni biurowej w 35-50% obowiązującego czasu pracy,
• wykorzystanie zaledwie 69% produkowanej żywności,
• nawet w przypadku zorganizowanej i rozwijającej się zbiórki odpadów w zakresie stali, PET i papieru niewykorzystuje się od 30 do 75% zawartych w nich surowców.

Według tego samego opracowania, niewykorzystanie możliwości, tylko w trzech sektorach (transport, żywność, budownictwo) kosztuje Europę ok. 7,2 bilionów EUR rocznie (dla porównania PKB wszystkich państw UE w 2014 r. wynosił 13,9 bilionów EUR). Oczywiste jest jednak, ze wykorzystanie tych rezerw zależne jest od wielu czynników, w tym m. in. od wzorców produkcji i konsumpcji, technologii, organizacji i innych.

W Polsce efektywność wykorzystania zasobów jest mniejsza od średniej w UE. Według indeksu rozwoju efektywnego zasobowo⁶ opracowanego w Instytucie WISE znajduje się na trzecim miejscu od końca wśród krajów UE7. Wyniki porównań indeksu dla poszczególnych dziedzin oraz w stosunku do średniej UE (100%) są przedstawione na niżej zamieszczonym rysunku.

Inaczej wygląda sytuacja w krajach rozwijających się, gdzie jest dużo większy stopień wykorzystywania materiałów, ale wiele z tych krajów podąża za modelem krajów rozwiniętych, a szczególnie szybko rozwijające się gospodarki np. Chin, Indii, Nigerii i innych, co wydaje się, że pogorszy jeszcze sytuacje ze względu, zarówno wzrostu poziomu życia, jak i konsumpcji.

Pomimo znacznego postępu w recyklingu i zagospodarowywaniu odpadów, w dalszym ciągu dominuje model linearny gospodarki „weź - wyprodukuj – zużyj – wyrzuć” przyjmujący, ze zasoby ziemi są nieograniczone.
Wobec wyczerpywania zasobów można spodziewać się nasilania, obecnie już obserwowanych trendów:

• zwiększającego się uzależnienia od surowców np. energetycznych,
• wykorzystania faktu posiadania surowców do rozgrywek politycznych,
• fluktuacji cen surowców, w tym ich wzrostu,
• wzrastającej konsumpcji,
• wzrastającego zapotrzebowanie na surowce przez szybko rozwijające się gospodarki,
• zmniejszanie się różnorodności biologicznej, wpływającej na usługi wykonywane przez ekosystemy.

Wszystkie te trendy sygnalizują powstające zagrożenia w perspektywie długoterminowej, ale też pokazują wyzwania, którym należałoby sprostać. Biorąc to pod uwagę, z punktu widzenia zapewnienia zrównoważonego rozwoju, powstały koncepcje „decouplingu” (oddzielenia wzrostu gospodarczego od produkcji odpadów), zielonej gospodarki8 i wreszcie gospodarki cyrkulacyjnej (zwanej też gospodarką o obiegu zamkniętym).

Gospodarka cyrkulacyjna wg Komunikatu Komisji Europejskiej⁹ to systemy pozwalające … zachować możliwie jak najdłużej wartość dodaną produktów i wyeliminować odpady. Zachowują one zasoby w obrębie gospodarki, kiedy cykl życia produktu dobiega końca, pozwalając na ich ponowne wielokrotne wykorzystanie w sposób produktywny i tworząc w ten sposób kolejną wartość.

Wydaje się, że definicja ta jest częściowo zawężona i powinna obejmować również zasoby przyrodnicze i jasno to precyzować, gdyż gospodarka cyrkulacyjna jest zależna również od usług ekosystemów. Dotyczyć powinna wszystkich elementów organizacji, ale z punktu widzenia transformacji, w pierwszej fazie objąć powinna zagadnienia priorytetowe, najważniejsze, dotyczące zagrożonych i deficytowych zasobów. Koncepcja gospodarki cyrkulacyjnej bierze, w pewnym stopniu wzór z obiegu materii w ekosystemie ziemskim.

 

Poza koniecznością eliminacji bariery rozwojowej w postaci wyczerpywania zasobów i usunięcia przynajmniej częściowo zależności od zasobów, z działań w tym kierunku można uzyskać konkretne oszczędności i zyski w postaci wymiernych korzyści, jak też i pośrednio zwiększenia zatrudnienia. Na podstawie studiów nt priorytetowych działań¹⁰ jak i modelowania ich efektów¹¹ Komisja Europejska podaje¹², że transformacja w kierunku gospodarki cyrkulacyjnej może przyczynić się do dodatkowego wzrostu PKB UE nawet o 3,9%. Samo zapobieganie powstawaniu odpadów, stosowanie zasad ekoprojektowania, ponowne wykorzystanie odpadów i inne działania tego typu mogą przynieść przedsiębiorstwom oszczędności netto ok. 600 mld EUR lub 8% rocznego obrotu, dając jednocześnie zyski w postaci ograniczenia emisji zanieczyszczeń do powietrza, emisji gazów cieplarnianych itp.13

Podane wyżej korzyści, jakie można uzyskać są tylko skromnym przykładem efektów transformacji w kierunku gospodarki cyrkulacyjnej i nie obejmują wszystkich zysków , jak też i kosztów działań. Dlatego podstawą działań powinien być kompleksowy program, w którym przeanalizowane byłyby wszystkie sektory i który obejmowałby cały cykl życia produktów, na podstawie którego można byłoby określić priorytety.
Jak wspomniano, analizowany powinien być cały okres życia produktów z punktu widzenia ograniczenia efektu końcowego – odpadów. Na rysunku podanym niżej przedstawiono schematycznie taki cykl. Należy zwrócić uwagę, że na każdym jego etapie powinno się podchodzić z punktu widzenia efektywnego wykorzystania zasobów i ograniczania powstawania odpadów.

Dla przykładu: na etapie wydobycia surowców należałoby zwracać uwagę na eliminacje rabunkowej gospodarki, na etapie projektowania – uwzględniać zasady ekoprojektowania i dążyć do przedłużania życia produktów, na etapie produkcji – na zastosowanie ekologicznych, bezodpadowych technologii, w zakresie dystrybucji – na zmniejszanie strat oraz stosowanie ekologicznych, zwrotnych opakowań lub materiałów opakowaniowych, na etapie wykorzystania konsumpcyjnego – na przedłużanie życia produktów, na etapie zbiórki odpadów – na zastosowanie efektywnych metod zbiórki i segregacji odpadów. Wreszcie na ostatnim etapie – na metody pozwalające na jak największy recykling surowców zawartych w odpadach.

Pojęcie gospodarki cyrkulacyjnej obejmuje nie tylko zagadnienia produkcji dóbr konsumpcyjnych i odpadów, choć w pierwszym okresie transformacji na tym powinno się skupiać. Ale w perspektywie transformacja powinna obejmować również cały kompleks usług ekosystemów, aby nie zachwiać równowagi przyrodniczej i zahamować spadek różnorodności biologicznej. Na niżej przedstawionym schemacie przedstawiono w uproszczeniu podstawowe zależności rozwoju. Jednym z najważniejszych elementów zrównoważonego rozwoju są wzorce produkcji i konsumpcji, na które można wpływać poprzez odpowiednie instrumenty polityki. Jednak, pomimo że jest to oczywiste i wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego co trzeba zrobić, to jednak wprowadzanie korzystnych dla środowiska wzorców produkcji i konsumpcji napotyka na szereg barier¹⁴. Wśród nich jest równie bariera skali wprowadzania polityki, aby nie zakłócać rynków na poziomie kraju lub regionu.

Biorąc pod uwagę ważność racjonalnej gospodarki zasobami z punktu widzenia rozwoju UE zagadnienia te zostały uwzględnione w najważniejszej jej strategii rozwojowej Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu¹⁵. Strategia obejmuje trzy wzajemnie ze sobą powiązane priorytety:

• rozwój inteligentny: rozwój gospodarki opartej na wiedzy i innowacji;
• rozwój zrównoważony: wspieranie gospodarki efektywniej korzystającej z zasobów, bardziej przyjaznej środowisku i bardziej konkurencyjnej;
• rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu: wspieranie gospodarki o wysokim poziomie zatrudnienia, zapewniającej spójność społeczną i terytorialną.

Nietrudno zauważyć, że realizacja wszystkich wymienionych priorytetów jest wzajemnie powiązana i w dużej mierze związana z szeroko pojętymi zasobami.

Jednym z siedmiu najważniejszych jej projektów wiodących jest Projekt przewodni: Europa efektywnie korzystająca z zasobów. Celem projektu jest wsparcie zmian w kierunku niskoemisyjnej i efektywniej korzystającej z zasobów gospodarki, uniezależnienia wzrostu gospodarczego od wykorzystania zasobów i energii, ograniczenia emisji CO₂, zwiększania konkurencyjności, zwiększania bezpieczeństwa energetycznego. W celu konsekwentnej realizacji Strategii Komisja Europejska przedstawiła Plan działań na rzecz zasobooszczędnej Europy¹⁶, a następnie, wspomniany już wyżej komunikat Ku gospodarce o obiegu zamkniętym: program zero odpadów dla Europy¹⁷. W dokumentach tych nakreślony został zakres zagadnień, jakimi trzeba się zająć, który obejmuje: zrównoważoną konsumpcje i produkcję, przekształcanie odpadów w zasoby, wspieranie badań i innowacji, szkodliwe dotacje i określenie właściwych cen, usługi ekosystemów, różnorodność biologiczną, minerały i metale, woda, powietrze, grunty i gleby, zasoby morskie, kluczowe sektory, żywność, usprawnienia w budownictwie, zapewnienie efektywnej mobilności. Biorąc pod uwagę jeszcze działania związane jak np. edukacje, badania i rozwój oraz zależności środowiskowo-społeczno-gospodarcze można powiedzieć, że zakres ten obejmuje całokształt działalności człowieka. Ponadto określono podstawowe kierunki działań obejmujących opracowane ram zintegrowanej polityki, modernizacje polityki odpadowej oraz określenie celów. Wśród różnych celów warto niektóre z nich przytoczyć. Do 2030 r. przewiduje się: zaspokojenie z odpadów 10 do 40% zapotrzebowania na surowce, ponowne wykorzystanie lub recyklingowanie 70% odpadów komunalnych, recyklingowanie 80% odpadów opakowaniowych i od 2050 r. wprowadzenie zakazu składowania odpadów podlegających recyklingowi oraz biodegradacji.

Wraz z komunikatem Ku gospodarce o obiegu zamkniętym Komisja przedstawiła pakiet, najpilniejszych propozycji szczegółowych zawierający:

Możliwości podniesienia efektywności zasobowej w sektorze budownictwa¹⁸

• Inicjatywę w zakresie zielonego zatrudnienia¹⁹
• Zielony plan działań dla MŚP²⁰
• Propozycje legislacyjne²¹ zmian dyrektyw:

- 2008/98/EC z 19 listopada 2008 nt odpadów
- 99/31/EC z 26 kwietnia 1999 nt składowisk odpadów,
- 94/62/EC z 20 grudnia 994 nt opakowań i odpadów opakowaniowych,
- 2000/53/EC z 18 września 2000 r. dotycząca pojazdów o zakończonym życiu technicznym,
- 2006/66/EC z 6 września 2006 r. w sprawie baterii i akumulatorów oraz uchylająca dyrektywę 91/157/EWG,
- 2012/19/UE z 4 lipca 2012 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego.

Jakkolwiek pakiet ten nie został wstawiony do planu pracy na 2015 r. Komisja Europejska ma do końca roku przedstawić nową, bardziej ambitną propozycję transformacji Unii Europejskiej w bardziej konkurencyjną, zasobo – efektywną gospodarkę²². Poza propozycjami legislacyjnymi, które, po przyjęciu przez Radę Europejską i Parlament Europejski narzucą obowiązki na państwa członkowskie UE, ww. pakiet precyzuje również następne cele, które w przyszłości będą sformułowane w formie przepisów do stosowania. W tej sytuacji warto pomyśleć o adaptacji do realizacji tych celów, a wskazane byłoby nawet wykorzystanie wskazanych kierunków do rozwoju kraju.

1. Report of the World Commission on Environment and Development, A/RES/42/187, 11 December 1987,
2. OECD Towards Green Growth, The OECD Green Growth Strategy, 2011
3. UNEP, Decouplig natural resource use and environmental impact from economic growth, A report of the Working Group on Decoupling to the International Resource Panel. Fisher – Kowalski M., Swilling M., von Weizsäcker E. U., Ren Y., Moriguchi Y., Crane W., Krausmann F., Eisenmenger N., Giljum S., Hennicke P., Romero Lancao P., Siriban Manalang A., Severin S., 2011
4. KOM(2011) 571 wersja ostateczna
5. Growth within: A circular Economy vision for a competitive Europe, Ellen Macarthur Foundation, McKinsey Center for Bussiness and Environment and SUN (http://www.ellenmacarthurfoundation.org/books-and-reports#), 2014.

6. Indeks rozwoju efektywnego zasobowo opiera się na 20 wskaźnikach obejmujących: efektywność zasobową (porównanie wartości dodanej wytworzonej w gospodarce do ilości wykorzystanych zasobów), wolumen zanieczyszczeń na jednego mieszkańca i stopnia występowania pozytywnych zjawisk (np. recyklingu).
7. Blusz K., Håkon T., Zerka P. Obywatele zasobni w zasoby. Biała księga zarządzania zasobami naturalnymi w Polsce, Demos Europa, 2015 r.

8. Zielona gospodarka to taka, w której polityka i innowacje umożliwiają społeczeństwu efektywne korzystanie z zasobów, zwiększając dobrobyt człowieka w sposób kompleksowy, utrzymując naturalne systemy (ekosystemy - interpretacja własna), które nas podtrzymują (wg EEA Report no 2/2014 http://eea.europa.eu/themes/economy/about-green-economy and EEA)
9. COM(2014)398 final
10. European Commission Europejska, Scoping study to identify potential circular economy actions, priority sectors, material flows and value chains, 2014
11. Bernd Meyer, Macroeconomic modelling of sustainable development and the links between the economy and the environment, 2011
12. COM(2014)398 final

13. European Commission (AMEC, Bio Intelligence Service), The opportunities to business of improving resource efficiency, 2013

14. Jaśkiewicz J., Sustainable consumption and production implemetation barriers in Poland, Studia Ecologiae et Bioethicae, 2015 (w przygotowaniu)
15. COM(2010)2020

16. COM(2011)0571
17. COM(2014)398
18. COM(2014)445
19. COM(2014)446
20. COM(2014)440
21. COM(2014)397

 

Źródło i fot.: BBC