Kontrakty terminowe są zawierane z wyprzedzeniem kilku- lub kilkunastomiesięcznym, a czasem nawet dwuletnim. To oznacza, że obie strony zawierają umowę poniekąd „w ciemno”, nie do końca wiedząc, jakie będą warunki w momencie, kiedy ta energia będzie dostarczana do odbiorcy. Dlatego też każda ze stron transakcji wycenia ryzyka i stara się je zminimalizować.

Co istotne, wysokość cen energii w kontraktach terminowych może się bardzo różnić i jest zależna od momentu ich zawarcia. W ubiegłym roku i jeszcze na początku bieżącego, przed rozpoczęciem rosyjskiej inwazji na Ukrainę, ceny kontraktów terminowych zawieranych na 2023 rok były znacznie niższe niż w sierpniu br., przy rekordowo wysokich cenach gazu.

– Na wartość kontraktów terminowych na energię elektryczną największy wpływ mają kontrakty terminowe na surowce niezbędne do produkcji energii elektrycznej, przede wszystkim węgiel i gaz, ale również skrajnie wysokie koszty zakupu unijnych uprawnień do emisji dwutlenku węgla. Główną przyczyną wahań wartości kontraktów terminowych na energię elektryczną są znaczne zmiany notowań kontraktów na zakup uprawnień do emisji CO2. W przypadku kontraktów zawieranych na 2023 rok te wahania sięgnęły nawet kilkuset procent. Jednak to nie oznacza, że aż o tyle wzrosła cena energii elektrycznej ani tym bardziej, że o tyle wzrosły marże producentów – podkreśla Angelina Bartosik.

Jak wskazuje, w sierpniu br., przy najwyższych kontraktach terminowych, zostało zawartych bardzo niewiele transakcji. Przykładowo po rekordowej cenie z 29 sierpnia br. wolumen transakcji wynosił tylko 7 MW, czyli zaledwie 0,14 proc. całej energii zakontraktowanej do tej pory na 2023 rok.

– Nadużyciem jest więc twierdzenie, że marża producentów energii wzrosła o 7 tys. proc., ponieważ te dane odnoszą się tylko do nielicznych transakcji, które stanowią ułamek całej kontraktacji terminowej – mówi ekspertka.