Realizacja projektu strategicznego PBS-1 przez Politechnikę Śląską we współpracy z RAFAKO SA w latach 2010-2014 zaowocowała dwoma wersjami referencyjnego kotła na parametry ultrasupernadkrytyczne (AUSC), które uwzględniają nowe materiały żarowytrzymałe.

Początki energetyki w Europie, w tym budowy kotłów wytwarzających parę napędzającą turbogenerator prądu elektrycznego, datują się od około 1900 roku [1,2]. Na ziemiach polskich znaczącym postępem było uruchomienie w Krakowie  w latach 1925-1927 kotłów parowych fi rmy Babcock-Wilcox o mocy 14,5 MW. Jest sprawą oczywistą, że rozwój cywilizacji technicznej i budowa nowych maszyn, w tym i urządzeń energetycznych, zmierza w kierunku ciągłego ich doskonalenia, przejawiającego się wzrostem wydajności, sprawności, niezawodności, mocy i bezpieczeństwa. Do innych uwarunkowań rozwoju energetyki krajowej zaliczają się aspekty prawne związane głównie z ochroną środowiska, dostępność paliwa oraz bezpieczeństwo energetyczne.

RYS. 1 Kształtowanie się sprawności budowanych bloków energetycznych w Europie [1]

Podstawowym parametrem technicznym określającym nowoczesność obiektu bądź danej technologii energetycznej jest jego sprawność, a obecnie również wielkość szkodliwych emisji. W ostatnich 100 latach średnia sprawność budowanych obiektów energetycznych wzrosła z ok. 12% w roku 1915 do około 46% (48%) obecnie (rys. 1), a moc budowanych bloków w tym okresie wzrosła z ok. 50 MW do ok. 1000 MW (1200 MW) [3,4]. Najbardziej skuteczną drogą do poprawy sprawności bloków opalanych węglem jest podnoszenie wartości parametrów termodynamicznych temperatury i ciśnienia pary. Ogólne tendencje kształtowania się średnich wartości tych parametrów przedstawiono na rys. 2.

RYS. 2 Zmiana podstawowych parametrów pracy kotłów energetycznych wraz z rozwojem energetyki konwencjonalnej Europy [1]
 

Cały artykuł można przeczytać w magazynie „Energetyka Cieplna i Zawodowa" 7/2014

fot. BMP