Szczególnie duże straty wody chłodzącej występują w zamkniętym układzie chłodzenia: kondensatory bloku energetycznego – chłodnie kominowe. Wynikają one z częściowego odparowania wody chłodzącej w chłodniach kominowych, jak również okresowych zrzutów do przyzakładowych oczyszczalni ścieków, spowodowanych przede wszystkim nadmiernym wzrostem stężeń niepożądanych związków mineralnych. Tak duża ingerencja zakładu w otaczające środowisko naturalne wymusza odpowiedzialne, a zarazem optymalne z ekonomicznego punktu widzenia, gospodarowanie dostępnymi zasobami świeżej wody. Ponadto prawidłowa gospodarka wodno-ściekowa elektrowni zawodowej nabiera istotnego znaczenia w świetle ostatnio przyjętych rozwiązań prawnych, jakimi są rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 18 listopada 2014 roku oraz dyrektywy Unii Europejskiej [1]. Istotne jest maksymalne wykorzystanie cyrkulującej w obiegu zamkniętym wody chłodzącej, przy jednoczesnym zachowaniu obowiązujących limitów zanieczyszczeń. Szczególnie ważne jest monitorowanie występujących w wodzie jonów siarczanowych SO₄² oraz soli wapnia. Zbyt wysokie stężenie siarczanów powoduje bowiem korozję kanałów betonowych, z których wykonane są elementy przewodów łączących kondensatory z chłodniami kominowymi oraz misy chłodni. Sole wapnia mają zaś tendencję do odkładania się na powierzchniach wymienników, pogarszając proces wymiany ciepła [2, 3].

Więcej przeczytacie Państwo w numerze 6/2015 magazynu "Energetyka Cieplna i Zawodowa"

Fot. photogenica