Gdyby moc średnia elektrowni wiatrowych w Polsce wynosiła 4 GW, co oznacza moc nominalną (maksymalną przy optymalnych warunkach wiatrowych) około 20 GW i przez 4 doby panowałaby cisza wiatrowa, i gdybyśmy liczyli na tę moc średnią w bilansowaniu systemu energetycznego, to do wyrównania straty energii wiatrowej potrzeba byłoby 384 GWh.

Wg danych dla wielkich zbiorników wodnych², do zastąpienia mocy 500 MW przy pomocy elektrowni pompowo-szczytowej potrzeba przepływu wody wynoszącego 500 m³/s przy spadku 100 m. Oznacza to przepływ 1 800 000 m3/h. Do tego trzeba uwzględnić straty przemiany energii, wynoszące przynajmniej 20%. Dla zasilania sieci przez 96 godzin mocą 4 GW potrzeba więc 1,66 mld m³. Największe w Polsce jezioro Śniardwy ma powierzchnię 114 km² i objętość 661 mln m³. Dla zmagazynowania energii 384 GWh potrzeba więc byłoby podnieść całe jezioro Śniardwy na wysokość 250 m.

Wysokość ta jest ponad pięciokrotnie większa niż dla górskiej tamy Solina, gdzie wysokość podnoszenia to 55 m. A w dodatku trzeba byłoby zapewnić drugą taką samą objętość poniżej, by woda miała dokąd się przelewać. I to wszystko tylko dla wyrównania ciszy wiatrowej przez 4 doby, przy założeniu średniej mocy wiatraków 4 GW. Czy lobbyści wzywający do wprowadzania dużych mocy wiatrowych do polskiego systemu energetycznego zdają sobie sprawę z takich konsekwencji?

Więcej przeczytasz w numerze 5/2016 magazynu Energetyka Cieplna i Zawodowa

Przypisy

2 http://www.energypost.eu/wind-solars-achilles-heel-methane-meltdown-porter-ranch-means-energy-transition/

3 https://passiiviidentiteetti.wordpress.com/2011/10/27/musings-on-wind-power-supergrid -energy-storage/

Fot. 123rf