Z tych samych powodów, jesteśmy przeciwni dalszym interwencjom w rynek uprawnień do emisji (EU ETS) – poprzez zwiększanie Rezerwy Stabilizacyjnej (MSR – Market Stability Reserve) czy jakąkolwiek inną formę administracyjnej ingerencji, która naruszy rynkowy charakter tego systemu. Te interwencje, mające na celu ograniczenie podaży uprawnień do emisji, zwiększyłyby jedynie niepewność otoczenia regulacyjnego i mogłyby doprowadzić do skutków odwrotnych od zamierzonych – mianowicie niższej wiarygodności EU ETS, który jest mechanizmem, mającym zapewnić redukcję emisji po najniższym koszcie. Jednakże, w przypadku podjęcia decyzji o zwiększeniu rocznego wskaźnika redukcji emisji i wzmocnieniu MSR (poprzez skierowanie dodatkowego wolumenu uprawnień do tej rezerwy) będzie konieczne, by bardziej narażone na ich skutki kraje otrzymały proporcjonalnie większe dodatkowe wsparcie. Powodzenie europejskiej polityki klimatycznej i jej głównego instrumentu – EU ETS – zależą od zapewnienia spójności wszystkich elementów. Wliczając w to odpowiedni poziom kompensacji dla bardziej „emisyjnych” i/lub charakteryzujących się niższym poziomem
dochodu gospodarek. Kompensacje powinny pomóc ich wytwórcom energii elektrycznej przeprowadzić potrzebną modernizację i ułatwić efektywną kosztowo transformację sektora elektroenergetycznego.

Jako klucz do pomyślnej implementacji zreformowanego EU ETS postrzega zwiększenie kompensacji także EURELECTRIC. Wskazuje on w swym stanowisku z listopada 2016 r., że każde zwiększenie ambicji polityki klimatycznej powinno być wprowadzane pod warunkiem proporcjonalnego wzrostu kompensacji, biorących się z Artykułu 10c (bezpłatny przydział uprawnień na rzecz modernizacji sektora elektroenergetycznego) i Artykułu 10d (Fundusz Modernizacyjny) z projektu dyrektywy EU ETS. Według EURELECTRIC proporcjonalne zwiększenie mechanizmów kompensacyjnych zapisanych w artykułach 10c i 10d jest potrzebne, aby umożliwić pozyskanie finansowania modernizacji sektora elektroenergetycznego w krajach członkowskich z niższym poziomem PKB per capita, które poniosą wyższe koszty dostosowania (jak pokazuje poświęcona temu analiza ). Zgodnie z zasadą pomocniczości sposób zarządzania funduszami, wywodzącymi się z artykułów 10c i 10d, musi być uproszczony, aby uelastycznić wykorzystanie środków w nich zapisanych
i zapewnić większą kontrolę państwom-beneficjentom.

Lista państw-beneficjentów, uprawnionych do korzystania z mechanizmów kompensacyjnych powinna także lepiej odzwierciedlać aktualną sytuację gospodarczą – to znaczy powinna być poszerzona o Grecję.