Z jednej strony, w ostatnich latach nastąpił wyraźny spadek popytu na biomasę w związku z ograniczeniem współspalania biomasy z węglem, z drugiej jednak – biomasa nadal stanowi prawie 10% paliw zużywanych do produkcji ciepła w kogeneracji. Na korzyść biomasy na pewno nie przemawia nadpodaż, a co za tym idzie niska cena węgla oraz niska cena za emisję CO₂.

Ustawa o OZE

Pomimo wcześniejszego trendu odchodzenia od technologii współspalania, obecne regulacje i rządowe postulaty ponownie stwarzają sprzyjające uwarunkowania do wykorzystania tej technologii w celu zwiększenia bilansu produkcji energii z OZE, lecz na nieco innych zasadach, jakie panowały przed uchwaleniem nowelizacji ustawy o OZE. Duże znaczenie w kontekście lokalnego wykorzystania biomasy ma zapis o określeniu promienia dostaw do 300 km. Pozwoli to na wykorzystanie krajowej biomasy. Łączny potencjał biomasy krajowej oraz leśnej wynosi ok. 18 milionów ton, co pozwala na wytworzenie ok. 22 TWh energii. Należy również pamiętać o aspekcie środowiskowym wykorzystania biomasy, w postaci wytworzenia mniejszej ilości CO₂, niż miałoby to miejsce przy wytworzeniu tej samej ilości energii z węgla.

W myśl ustawy z 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, pod pojęciem „biomasa” rozumiemy stałe lub ciekłe substancje pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, które ulegają biodegradacji, pochodzące z produktów, odpadów i pozostałości z produkcji rolnej i leśnej oraz przemysłu przetwarzającego ich produkty, oraz ziarna zbóż niespełniające określonych w ustawie wymagań jakościowych, a także ulegająca biodegradacji część odpadów przemysłowych i komunalnych, pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, w tym odpadów z instalacji do przetwarzania odpadów oraz odpadów z uzdatniania wody i oczyszczania ścieków, w szczególności osadów ściekowych, zgodnie z przepisami o odpadach w zakresie kwalifi kowania części energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów. Dodatkowo w ustawie wprowadzona została defi nicja biomasy lokalnej, czyli takiej, której odległość od miejsca pozyskania do miejsca spalenia wynosi do 300 km, a także pojęcie dedykowanej instalacji spalania wielopaliwowego. Instalacja tego typu jest obiektem, w której udział liczony według wartości energetycznej biomasy, biopłynów, biogazu lub biogazu rolniczego jest większy niż 15% w łącznej wartości energetycznej wszystkich spalonych paliw zużytych do wytworzenia energii elektrycznej lub ciepła w tej instalacji w okresie rozliczeniowym, przy spełnieniu odpowiednich wymogów technicznych. 1 lipca 2016 r. uchwalona została nowelizacja ustawy uzupełniająca dokument o m.in. defi nicję drewna energetycznego. Defi niuje drewno energetyczne jako surowiec drzewny, który ze względu na cechy jakościowo-wymiarowe i fizykochemiczne posiada obniżoną wartość techniczną i użytkową, uniemożliwiającą jego przemysłowe wykorzystanie.

Więcej przeczytasz w numerze 8/2016 magazynu Energetyka Cieplna i Zawodowa

Fot.123rf