Szacuje się, że zasoby tego źródła są największe, a co więcej, jego wykorzystanie jest stosunkowo niedrogie. Dominuje wykorzystanie biomasy tradycyjnej, ale coraz częściej poszukuje się niekonwencjonalnych źródeł. Przykładem mogą być osady ściekowe, algi, rośliny energetyczne wykorzystywane w procesach remediacyjnych czy też odpady z hodowli zwierząt, w tym drobiu. Powody, dla których wymienione rodzaje paliw zyskują na znaczeniu, są różne. Osady ściekowe z powodu ograniczeń w składowaniu i powszechnym problemie ich zagospodarowania. Glony głównie z powodu szybkiego wzrostu. Rośliny energetyczne z powodu bogactwa gatunków, a pomiot kurzy z uwagi na potrzebę zagospodarowania strumieni odpadowych w sposób inny niż składowanie.

W roku 2009 wytworzono w Polsce niemal 600 tysięcy ton suchej masy komunalnych osadów ściekowych. Wyprodukowane osady w głównej mierze są składowane, wykorzystywane do rekultywacji, przechowywane na oczyszczalni ścieków i wykorzystywane rolniczo. Szacuje się, iż w roku 2018 wyprodukowanych zostanie w Polsce około 706,6 tys. ton suchej masy. Oczyszczalnie ścieków komunalnych w Polsce obsługują 63,1% społeczeństwa. W krajach tzw. „starej” Unii Europejskiej wskaźnik ten wynosi 78%. Dominującym kierunkiem zagospodarowania osadów w Polsce jest ich unieszkodliwianie przez składowanie. Z punktu widzenia zobowiązań w dostosowywaniu polskiego prawa do wymogów Unii Europejskiej jest to wysoce niekorzystne. Głównym problemem jest brak instalacji do termicznego przekształcania osadów ściekowych [1-3]. Glony to proste, samożywne organizmy beztkankowe (plechowce), jednokomórkowe (mikroalgi) lub wielokomórkowe (makroalgi). Jedną z głównych zalet glonów jest ich szybki rozwój. Glony potrafi ą podwoić swoją masę w ciągu 24 godzin (w sprzyjających warunkach nawet w ciągu 3,5 h) [4, 5].

Więcej przeczytasz w numerze 8/2016 magazynu Energetyka Cieplna i Zawodowa

Fot. 123rf