Szczególnie ważny jest kontekst polityki energetycznej kraju, która determinuje poziom zapotrzebowania na energię, poziom i profil zapotrzebowania na moc oraz pozwala zdefiniować zbiór możliwych, różnorodnych działań w całej gospodarce (zarówno po stronie podażowej, jak i popytowej) i jej międzynarodowym otoczeniu, możliwych do alternatywnego wykorzystania dla racjonalnego zaspokojenia tych potrzeb.
Z wyżej wymienionych powodów opracowanie składa się z części poświęconej jakościowemu zdefiniowaniu hipotetycznych scenariuszy i wariantów rozwoju krajowego systemu elektroenergetycznego, oceny zapotrzebowania na inwestycje stymulowane mechanizmami rynku mocy oraz części poświęconej oszacowaniu emisyjności elektroenergetyki w ramach scenariuszy i wariantów.

W każdym scenariuszu i wariancie rynek mocy stymuluje pomocniczo inwestycje i modyfikuje stopień wykorzystania źródeł wytwórczych w krajowym systemie elektroenergetycznym (KSE). Ze względu na zróżnicowanie poziomu i profili zapotrzebowania na moc, a także kosztów krańcowych energii, w każdym scenariuszu i wariancie prowadzi on, łącznie z innymi regulacjami, do odmiennej struktury aktywów, poziomu ich wykorzystania i ostatecznie emisji CO2.

Wykonane szacunki należy traktować jakościowo, jedynie jako reprezentację oczekiwanych kierunków zmian emisji i bezwzględnych poziomów emisji CO2 w związku z krajową produkcją energii elektrycznej, zależną od przyjętych scenariuszy rozwoju gospodarki narodowej oraz wariantów struktur źródeł wykorzystywanych do zaspokojenia jej zapotrzebowania na energię i moc elektryczną (w tym z importu).

Poziom emisji CO2 w wyniku wprowadzenia planowanego rynku mocy zależeć będzie w szczególności od jego wpływu na strukturę majątku wytwórczego pracującego przez długie okresy, tj. na zaspokojenie podstawowych potrzeb energetycznych gospodarki. Wpływ struktury źródeł pracujących dla zbilansowania zmiennych potrzeb mocy będzie mniejszy ze względu na krótkie czasy pracy tych źródeł. Szczególnie niekorzystne (z punktu widzenia emisji CO2) jest wykorzystanie mechanizmów rynku mocy do budowy nowych źródeł węglowych z przeznaczeniem do pracy w podstawie systemu, przy jednoczesnym wykorzystaniu starych (zmodernizowanych) źródeł węglowych do bilansowania potrzeb zmiennych (podszczytowych lub kompensujących utratę mocy z innych źródeł).

Decentralizacja systemu elektroenergetycznego, przy wykorzystaniu technik teleinformatycznych i automatyzacji oraz odpowiedniej regulacji prawnej, z dużym
 
W interesie przyszłych pokoleń prawdopodobieństwem pozwala na pozyskanie znaczących korzyści w procesie bilansowania mocy systemu przez uruchomienie aktywności prosumenckiej, tj. wykorzystanie licznych możliwości generacji oraz kształtowania popytu (wolumen i profil), a także synergii z innymi procesami gospodarczymi, takimi jak elektromobilność, ogrzewanie czy też zagospodarowanie odpadów. Łączna emisja CO2 w latach 2021–2035 w wariancie najkorzystniejszym (zdecentralizowanym o dużym udziale odnawialnych zasobów energii) jest o 29% niższa niż w wariancie o największej emisji (zcentralizowanym o dużym udziale węgla). Oznacza to, że średniorocznie emisja byłaby niższa o 16,9 mln ton CO2, co stanowi ponad 10% emisji w 2015 roku z sektora.

Import stanowi atrakcyjne źródło bilansowania zmiennego zapotrzebowania na moc elektryczną. Ze względu na ceny import jest silnie konkurencyjny względem wielkoskalowych źródeł krajowych na rynku energii elektrycznej i prowadzi do ich marginalizacji. Import jest natomiast istotnie mniej konkurencyjny w stosunku do krajowych źródeł rozproszonych.

Źródło: Instytut na rzecz Ekorozwoju

fot.: 123rf.com