W cywilnych zastosowaniach dronów prym wiodą wielowirnikowce (quadro, hexa i octo koptery). Platforma latająca to, z punktu widzenia możliwych zastosowań, bazowy element, na pokładzie którego znajdą się niezbędne w danym zastosowaniu instrumenty. Najpopularniejszym urządzeniem stosowanym w połączeniu z dronem jest oczywiście kamera filmowa o rozdzielczości co najmniej 4K. Kadry z powietrza stały się nieodłącznym elementem każdej produkcji filmowej, czy to fabularnej, przyrodniczej, czy też reklamowej. Kamery przeznaczone do filmowania z powodzeniem stosowane są również w geodezji i kartografii. Tworzenie ortofotomap niewielkich obszarów, na podstawie nalotów fotogrametrycznych prowadzonych dronem, stało się powszechnie stosowaną procedurą. Seria fotografii wykonanych za pośrednictwem drona, w połączeniu z odpowiednim oprogramowaniem, umożliwia dokładne dokumentowanie obiektów np. budowli zabytkowych, w tym tworzenie ich trójwymiarowych modeli. Nie wymaga przy tym korzystania z kosztownych usług lotniczych.

Kamery multispektralne stosowane w rolnictwie precyzyjnym pozwalają oceniać stan wegetacji upraw, ich jakość czy potrzeby nawożenia. Skanowanie areału kamerą umieszczoną na dronie zaprogramowanym tak aby zobrazować zadany obszar w wymaganej jakości (miarą jest powierzchnia odwzorowana pojedynczym pikselem) stało się proste dzięki użyciu jednej z dostępnych aplikacji, które za pośrednictwem urządzeń typu smartfon czy tablet przejmują kontrolę nad dronem. Od tego momentu dron wykonuje misję autonomiczną wg. parametrów zadanych przez operatora.

Specjalistyczne kamery – termowizyjne, multispektralne – umieszczone na pokładzie drona znajdą również zastosowanie w leśnictwie. Umożliwiają np. na szacowanie liczebności zwierząt na danym obszarze, ocenę kondycji drzewostanu.

Również branża ubezpieczeniowa korzysta z tej technologii

Określanie rozmiaru szkód w uprawach staje się zdecydowanie prostsze i dokładniejsze gdy poddamy analizie materiał fotograficzny wykonany z powietrza. Dron sprawdza się w tym zastosowaniu jako efektywne i tanie narzędzie.

Technologia pozwalająca utrzymywać łączność między operatorem a dronem podczas jego lotu, jak i określanie położenia bezzałogowca nie są jednak pozbawione niedogodności. Pamiętać trzeba, że komunikacja radiowa bywa zawodna, a na jej jakość ma wpływ wiele czynników zarówno wynikających z aktualnego stanu atmosfery ziemskiej jak i potencjalnych zakłóceń generowanych przez inne urządzenia znajdujące się w pobliżu. Podobnie rzecz ma się z systemami pozycjonującymi. Ich działanie opiera się przed wszystkim na systemach pozycjonowania satelitarnego GPS, Glonass. Oprócz naturalnych czynników takich jak burze słoneczne, na jakość ich działania wpływ mają niektóre obiekty stworzone ręką człowieka. Mówimy tu głównie o infrastrukturze przemysłowej, która generując własne pole elektromagnetyczne zakłóca sygnał satelitarny docierający do systemu pozycjonowania drona. Między innymi ww. czynniki utrudniają wykorzystanie bezzałogowych platform latających w pobliżu obiektów przemysłowych, mimo iż ich potencjał w tym obszarze jest nie do przecenienia.

Producenci sprzętu dostrzegają te ograniczenia i obecne technologie pozycjonowania (GPS + RTK) pozwalają na precyzyjne operowanie dronami w miejscach, w których mamy do czynienia z zakłócającym wpływem oddziaływania elektromagnetycznego. Ponadto dedykowany długoogniskowy sprzęt fotograficzny umożliwia dokumentowanie detali infrastruktury z bezpiecznej odległości. Rozwiązania te sprawiają, że możemy dziś z powodzeniem wspomagać procesy monitorowania infrastruktury przemysłowej wykorzystując drony.

Wykonanie prewencyjnego przeglądu wysokiego na kilkaset metrów masztu radiowo telekomunikacyjnego nie wymaga już zaangażowania ekipy alpinistycznej. Dron pod nadzorem kwalifikowanego operatora (pamiętajmy, że operowanie dronem w celach innych niż rekreacyjne i sportowe wymaga posiadania Świadectwa Kwalifikacji wydawanego przez Urząd Lotnictwa Cywilnego po zaliczeniu stosownego egzaminu) wykona dokumentację fotograficzną/filmową w ciągu kilkunastu minut bez narażania ludzi na przebywanie na niebezpiecznej wysokości.

Inspekcje rozległej/liniowej infrastruktury przesyłowej takiej jak ciepłociągi/rurociągi, przesyłowe linie energetyczne, kominy, łopaty turbin wiatrowych, wieże telefonii komórkowych i itp. w dużej części nie wymagają drogiej obsługi lotniczej czy też znacznego nakładu prac wysokościowych. Fotografia powietrzna z drona daje możliwość efektywnego dokumentowania nawet trudnodostępnych fragmentów infrastruktury, a wykorzystanie kamery termowizyjnej pozwala, w wielu przypadkach, na lokalizowanie nawet drobnych usterek, które usunięte zawczasu nie zamienią się w kosztowne awarie.

Na fotografii fragmentu ciepłociągu wykonanej w technice termowizyjnej z wysokości około 20 metrów widoczne są punkty o wyróżniającej się temperaturze. Mogą wskazywać na istnienie nieciągłości izolacji termicznej, lub co bardziej prawdopodobne w tym przypadku – przedostawanie się wilgoci pod zewnętrzną osłonę ciepłociągu (punkty znajdują się na łączeniach elementów pokrycia).

Możliwe jest również przesyłanie obrazu z kamery drona „na żywo” do dowolnego odbiorcy (wyposażonego w łącze internetowe i komputer, tablet, smartfon). Pozwala to interaktywnie prowadzić przegląd i skupiać się na wybranych elementach fotografowanej konstrukcji.

Drony to nie tylko fotografia

Technologia umożliwia instalowanie na platformie latającej czujników rozmaitych substancji chemicznych/zanieczyszczeń rozproszonych w powietrzu i próbkowanie oraz analizowanie składu np. powietrza w żądanych miejscach na zadanych wysokościach.

Opisane wyżej technologie otwierają szeroko możliwości stosowania dronów w inspekcjach infrastruktury przemysłowej. Skrócenie czas przeglądów, zwiększenie ich częstotliwości przy zachowaniu podobnego lub niższego niż wcześniej kosztu, czy też brak przestoju technologicznego to niezaprzeczalne korzyści jakie daje nam w postaci dronów postęp technologiczny.