Każdy inwestor, jeszcze na długo przed podjęciem decyzji o poniesieniu wielomilionowych nakładów na realizację projektu, próbuje ocenić jego celowość i rentowność. Im większe środki są inwestowane, tym proces analiz przeddecyzyjnych jest dłuższy i bardziej szczegółowy. Po rozpoczęciu projektu, wielokrotnie analizowana jest słuszność jego kontynuowania. Wszystkie decyzje inwestora powinny być uzasadnione i podparte odpowiednimi analizami przygotowanymi przez doświadczonego konsultanta. Chyba nikt nie chciałby powtórzyć „sukcesu” budowy nowego portu lotniczego im. Willy’ego Brandta w Berlinie, gdzie termin oddania obiektu do eksploatacji przesuwa się o co najmniej sześć lat, a koszty budowy prawdopodobnie trzykrotnie przekroczą planowany budżet.

Celem artykułu jest przedstawienie organizacji procesu przygotowania inwestycji dla dużych obiektów infrastrukturalnych, stosowanego głównie w krajach anglosaskich oraz rozwijających się. Proces ten, zwany Front-End Loading (w skrócie FEL), Front-End Design (FED) lub Front-End Engineering Design (FEED) jest zbliżony do sposobu podziału projektowania na poszczególne fazy, z jakim mamy do czynienia w Polsce, jednak dostarcza inwestorowi precyzyjniejszych informacji, umożliwiając podjęcie decyzji o opłacalności danego przedsięwzięcia inwestycyjnego. Założeniem FEL jest wzmocnienie planowania i projektowania we wczesnej fazie projektu, kiedy istnieją szerokie możliwości optymalizacji rozwiązań projektowych, a koszt wprowadzanych zmian jest relatywnie niski.

Metodologia Front-End Loading stosowana jest głównie w sektorze petrochemicznym, gazownictwie, energetyce oraz przy realizacji dużych projektów transportowych (tunele, linie kolejowe itp.). Zazwyczaj wykorzystywana jest ona podczas projektowania obiektów w ramach inwestycji wysoce kapitałochłonnych, o długim cyklu inwestycyjnym, gdzie pierwsze przychody spodziewane są po wielu latach od momentu zaangażowania kapitału.