– Kwestią zasadniczą jest to, jaka jest dla Polski pożądana struktura energetyczna w najbliższym okresie czasu. Mamy prace nad nową polityką energetyczną 2050 i tam optymalna struktura jest przewidywalna – podkreślił prof. Chmielniak, który zauważył, że najistotniejszą sprawą jest, jak od obecnej struktury przejść do tej pożądanej w sposób najbardziej optymalny – angażując jak najmniej środków. – Myślę, że tu jest miejsce dla istotnej współpracy między instytucjami przemysłowymi i naukowymi – stwierdził.

Czy potencjał polskiej nauki jest właściwie wykorzystywany do wprowadzania innowacyjności? – Mam wrażenie, że pod słowem innowacyjność w istocie rzeczy rozumiemy tylko innowacyjność w zarządzaniu energią, a nie dostrzegamy innowacyjności technologicznej – mówił. – Wprowadzenie do systemu bloku 900-megawatowego też wymaga pewnego ładunku intelektualnego – to nie są te same bloki, które były kiedyś. W związku z tym rozszerzajmy to pojęcie innowacyjności również na te obszary, które niekoniecznie dotyczą zarządzania energią. Energię trzeba najpierw wyprodukować, żeby nią zarządzać . Optymalny proces produkcji energii jest tutaj niezwykle istotny – kontynuował.