Przykładów pomysłów, które naruszają tę zasadę, znaleźć można wiele. Najjaskrawszym wydaje się tu być idea separacji ze spalin i magazynowania dwutlenku węgla. Takie działanie pogarsza sprawność wytwarzania energii elektrycznej, a więc powoduje zwiększenie zużycia paliw kopalnych. Jest to zatem działanie kosztem przyszłych pokoleń. Na dodatek przyszłym pokoleniom zostawia spadek w postaci zgromadzonych w podziemnych złożach miliardy ton tego gazu.

Oba te skutki są na pewno niezgodne z zasadą zrównoważonego rozwoju. Zresztą w kontekście działań na rzecz ograniczenia emisji dwutlenku węgla jest o tym pomyśle coraz ciszej. Odpowiedź na tytułowe pytanie trochę się też komplikuje w przypadku określania granic działań zmniejszających oddziaływanie energetyki na środowisko, szczególnie w kontekście koniecznych nakładów finansowych. Tutaj należałoby przyjąć zasadę, że granice te powinien zawsze wyznaczać rachunek efektywności ekonomicznej, tj. prowadzony ze społecznego punktu widzenia, a więc  z uwzględnieniem wszystkich kosztów społecznych, w tym tzw. kosztów zewnętrznych.

Wykonanie takich analiz przed wprowadzaniem prawnych uregulowań w zakresie emisji powinno być standardem administracji stanowiącej prawo. W tym celu konieczne jest określenie na poziomie kraju kosztów zewnętrznych dla poszczególnych  technologii energetycznych, które miałyby charakter obowiązujących w Polsce standardów.

Profesor Janusz Lewandowski weźmie udział w debacie Ochrona środowiska a zrównoważony rozwój w polskiej energetyce 8 lutego

Fot. zasoby własne autora